غم مخور ایام هجران رو به
پایان میرود

این خماری از سر ما می گساران
میرود

پرده را از روی ماه خویش بالا
میزند

غمزه را سر میدهد غم از دل و
جان میرود

بلبل اندر شاخسار گل هویدا
میشود

زاغ با صد شرمساری از گلستان
میرود

محفل از نور رخ او نور افشان
میشود

هر چه غیر از ذکر یار از یاد
رندان میرود

ابرها از نور خورشید رخش
پنهان شوند

پرده از رخسار آن سرو خرامان
میرود

وعده دیدار نزدیک است یاران
مژده باد