خاکریز مال ما شده بود. خط آرام بود... یک عده با حواس جمع عراقی ها را می پاییدند. من و اصغر قدم زنان آمدیم لب کانال... داشتم آسمان را نگاه می کردم که اصغر یکدفعه دست برد توی یقه اش، پلاکش را کند و در دستش گرفت.

تعجب کردم.

    گفتم: اِ... چی کار داری می کنی اصغر؟

با حالت عجیبی که هرگز تا آن موقع ندیده بودم، گفت:

    شهادت هم یه جور شهوته. می خوام گمنام بمیرم تا اسیر این شهوت نباشم.

(کوچه نقاش ها؛ خاطرات سید ابوالفضل کاظمی)